Patrick van Hees heeft een drukke en ongetwijfeld goedbetaalde baan vaarwel gezegd en in de tijd die vrijkwam een studie gemaakt naar geluk. Omdat hij meent dat een non-fictieboek over geluk niet gelezen wordt, heeft hij zijn bevindingen in romanvorm gegoten. Of dit een goede zet is geweest? Daar valt het nodige tegen in te brengen.
Van Hees heeft ontegenzeglijk een vaardige pen en heeft met De Geluksprofessor een lekker leesbaar verhaal afgeleverd.
De held van dat verhaal is Cuno Groen, professor in de Marketing die lesgeeft aan het prestigieuze Nijenrode. Als een belangrijke promotie aan zijn neus voorbij gaat, stort hij in en vertrekt op persoonlijke titel naar Cambridge om daar een lezing te geven over marketing. Een schnabbel zoals hij er veel heeft. Hij leeft dan ook op grote voet.
Cuno wordt neergezet als een egoïstische en zeer promiscue man. Vooral dat laatste zorgde bij mij al meteen voor een flinke antipathie tegen Cuno. Dat werkt niet mee als diezelfde man je moet vertellen hoe je gelukkig kunt worden.
De reden om hem zo neer te zetten is natuurijk dat Cuno moet ervaren dat seks alleen gelukkig maakt als je het met iemand doet waar je van houdt.
Cuno voelt zich thuis in Cambridge. Hij krijgt een sabbatical van 8 maanden en een opdracht om tegen het eind van die periode een zomercursus over geluk te geven. Hij besluit er een studie van te maken en een boek over te schrijven. In de tijd die overblijft maakt hij vrienden, drinkt met hen een biertje in de plaatselijke pub The Eagle, doet aan 'night climbing' en heeft een parttime baantje als punter. Ook wordt hij eindelijk verliefd op een vrouw. In het laatste kwart van het boek krijgt het verhaal een dramatische wending die ervoor zorgt dat Cuno eindelijk allerlei zelfinzichten krijgt en daarmee een 'emotionele' zomercursus kan geven over wat geluk nu echt is. Als roman die de ingredienten voor geluk bevat, is het boek wat mij betreft niet geslaagd. Het is een dun verhaal dat de nodige psychologische diepgang ontbeert. Ook zaten er nogal wat onwaarschijnlijkheden in, slecht uitgewerkte plotwendingen.
De beschrijvingen van Cambridge daarentegen vond ik erg plezierig om te lezen. Het is duidelijk dat de schrijver hier langere tijd is geweest en het naar zijn zin heeft gehad. Je proeft de sfeer van Cambridge in de verschillende seizoenen en wilt er meteen naar toe.
Ik denk dat iedereen wel gelukkig wordt van een sabbatical, in Cambridge, met de vrijheid een studie te doen naar een onderwerp dat je interesseert. Ik in ieder geval wel! Verder vond ik het persoonlijk eerlijk gezegd nogal veel open deuren, wat er over geluk wordt gesteld. Maar misschien ben ik wel een bevoorrecht mens, want ik heb al vele jaren geleden ingezien dat geld en spullen niet zaligmakend zijn en tijd een kostbaar goed. En dat leven in het heden en genieten van de kleine dingen van het leven belangrijk zijn. Ik vrees echter dat het boek voor een hoop mensen nog wel wat eye-openers zal bevatten, als ik zo eens om me heen kijk.
Zelf had ik veel liever een persoonlijk relaas van de auteur gelezen; waarom hij het Geluk tot studie heeft gemaakt, terwijl er in de loop der tijd toch al flink op los is gefilosofeerd en geschreven over dit onderwerp. En waarom hij naar Cambridge is gegaan. Welke boeken hem het meest raakten en waarom. Welke boeken wij beslist ook moeten lezen (niet iedereen wil zijn kostje in hapklare brokken). En hoe hij zijn eigen leven heeft veranderd. Wellicht was een dagboekvorm een mooi compromis geweest.
Voor al die drukke mensen aan wie dit boek nog wel goed besteed is, is het misschien aan te raden een ebookversie uit te geven. Ik wens hen allen een leerzame zomer toe!
Voor wie nog wat meer over Patrick van Hees en zijn boek wil weten: op Youtube staat een interview van RTL7 met de auteur.
Boekgegevens:
Summerhill, 2011, 251 blz
Ik las dit boek: als recensie-exemplaar
http://www.youtube.com/watch?v=Quh4HZZb1e8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten