Sylvain Tesson - 6 maanden in de Siberische wouden

Ik heb me de laatste dagen in de Siberische wouden opgehouden. Bij -34 graden. In een blokhut van 3 bij 3 meter. Met Sylvain Tesson. Die daar de ultieme kluizenaarservaring opdeed. Ik houd van boeken die zich afspelen in extreme kou en ik weet dat er onder jullie meer zijn die deze afwijking hebben. Met dit boek kun je je hart ophalen!

6 maanden, van februari tot en met juli 2010 bracht hij door in een blokhut aan de noordwestelijke rand van het Bajkalmeer in Siberië, aan de Kaap van de Ceders van het Noorden. Met een voorraad rijst, pasta en tabasco, sigaren en wodka voor 6 maanden en een kist met 60 boeken wilde hij daar de rust vinden die hij tijdens zijn reizen niet kon vinden. Tijdens die 6 maanden hield hij een dagboek bij. Dit boek is daar het resultaat van.

Wat werd ik jaloers op deze fransman, die daar midden in de natuur zijn goddelijke gang kon gaan, lezen, wandelen, genieten van de natuur, hout hakken, zelfvoorzienend zijn. Over 'simplify your life' gesproken, leven in een blokhut van 3x3, een bed, een tafel, een oventje en een houtkachel. Meer heeft een mens niet nodig.
"De blokhut, koninkrijk van de vereenvoudiging. Onder de naaldbomen beperkt het leven zich tot hoofdzaken."
Talloze stukken heb ik aan zitten strepen, uitspraken over onze maatschappij, over de mens die maar nietsontziend neemt van de aarde wat haar uitkomt. Over de natuur, het wezen van de mens.
Over de voorwaarden voor innerlijke vrijheid. Over eenzaamheid:
"Er gaat niets boven eenzaamheid. Het enige wat nog aan mijn geluk ontbreekt, is iemand aan wie ik kan uitleggen hoe gelukkig ik ben."
Ik vroeg me af in hoeverre je, als je zo alleen aan het lezen, denken en reflecteren bent, daar toch een ander als klankbord voor nodig hebt; in het begin komt er zo'n stroom aan gedachten los dat je denk ik vooral bezig bent met het ordenen daarvan, maar daarna? Is het voldoende te denken 'om het denken' of is een klankbord onontbeerlijk?
Tesson geeft daar niet direct antwoord op, maar wel zegt hij dat als je zo lang alleen zit, je moet leven in het moment. Niets gaan plannen, anders wordt je gek. En hij legt natuurlijk zijn gedachten vast in een dagboek.
Zijn vriendin maakt het, als hij 4 maanden in zijn hut zit, uit via een SMS op de satelliettelefoon die hij mee had voor noodgevallen. Wat een rotstreek. Want je kunt niet even gaan vragen waarom?
Tesson stort in maar zijn 2 Siberische honden en de boeken helpen hem er overheen.

Ik denk dat ik zelf ook wel trekjes heb van een kluizenaar, maar om 4 maanden in bittere kou te zitten (de laatste 2 maanden was het zomer), dat gaat wel ver (en waarschijnlijk is het ook te gevaarlijk voor een vrouw om alleen in een onherbergzaam gebied te zitten, niet vanwege de dieren maar de russische mannen...).
Tesson krijgt wel af en toe visite (russische vrienden) en gaat ook af en toe naar andere eenzame lieden (boswachters of beheerders van 'weerstations' die net als Tesson in een blokhut in een afgelegen gebied wonen). Maar verder is hij alleen.
Wat hij er echter niet bij heeft verteld, is dat er ook iemand is langsgeweest die er een film van heeft gemaakt. Maar ook wel weer fijn voor ons, want je krijgt een goed beeld van hoe hij daar zit, hoe de hut eruit ziet, hoe zijn uitzicht eruit ziet.
Het filmpje is HIER te vinden. Dit is een filmpje van 10 minuten. Er is ook een versie van een uur, die zie je er vanzelf naast staan. Ik heb alleen de korte gekeken, de lange heb ik nog tegoed. Ik kon vrijwel niets verstaan van wat Tesson allemaal vertelt maar de beelden! Die zijn prachtig!

De lijst met boeken is overigens ook afgedrukt, voor de geinteresseerden. Veel Franse klassiekers en filosofen.

Nog één die nog dit jaar meekan met de beste boeken van 2012!







10 opmerkingen:

  1. Hier droom ik wel eens over ( al zou ik heb nooit durven...) Ik zou wel eens willen weten of ik echt goed tegen zo'n eenzaamheid zou kunnen. Ik ga gelijk eens bij de bieb kijken of ze dit boek hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat veel mensen hier wel eens over dromen....ik tenminste wel (vaak). Maar dan wel iets minder extreem ;-)

      Verwijderen
  2. Klinkt als een erg interessant boek, al moet ik zeggen dat ik die vriendin wel snap; wat moet je met een man die blijkbaar liever 6 maanden in een blokhut zit dan bij jou is? Zo'n man zou ik ook niet hoeven! :-)

    groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh ja maar wat jij niet wist is dat hij zijn vriendin meegevraagd had maar dat ze niet wilde....maar volgens mij las ik tussen de regels door dat er al meer aan de hand was...anders gun je je man toch zo'n ervaring?

      Verwijderen
  3. Wat interessant! Het doet me denken aan een boek dat hoog op mijn nog-te-lezen-stapel ligt, Deep Country: Five Years in the Welsh Hills, van Neil Ansell (uit de blurb: His dilapidated cottage, rented for £100 per year, is so exposed to the elements that it appears to rain uphill, and so remote that you can walk for twenty miles west without seeing a single other dwelling. As the years pass he feels himself dissolving into, and becoming, just another part of the landscape.
    Dit boek van Sylvain Tesson komt in ieder geval op mijn verlanglijstje te staan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is grappig Anna; ik wist dat ik ergens in mijn ebookstapel nog zo'n soort boek had, en inderdaad: dat was het boek van Neil Ansell. Omdat ik zo enorm genoten heb van Tesson heb ik Ansell meteen op m'n reader gezet! (dat wil overigens nog niet zeggen dat ik het ook meteen ga lezen ;-))

      Verwijderen
  4. Klinkt als een bijzonder boek. Ik heb vaak de behoefte om alleen te zijn, ook al kan ik dat eigenlijk niet goed. Ben toch weer heel snel eenzaam.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Alleen zijn, en het dus heel goed met jezelf kunnen vinden, is denk ik iets wat je steeds beter kunt naarmate je ouder wordt...Tesson zegt daar overigens erg mooie (en ware) dingen over.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. dit klinkt fantastisch – mensen die alleen durven te zijn spreken me sowieso wel aan. dit komt op mijn lijstje terecht (en ook dat boek van Neil Ansell..).

    BeantwoordenVerwijderen